Dziś, w ramach sobotniego spotkania, przespacerowaliśmy się na skoczowski rynek, gdzie mieści się Muzeum świętego Jana Sarkandra. Większość z nas była tutaj po raz pierwszy. Nawiedzenie tego niezwykłego miejsca przybliżyło nam życie skoczowskiego świętego i jego heroiczną postawę w czasie wojny trzydziestoletniej na terenie Moraw, gdzie sprawował posługę kapłańską.
Święty Jan ze Skoczowa urodził się 20 grudnia 1576 roku w kamienicy przy skoczowskim ratuszu, Tam spędził lata swojego dzieciństwa. Po śmierci ojca rodzina Sarkandrów przeprowadziła się do czeskiego Przybora, Wkrótce potem Jan rozpoczął studia filozoficzne oraz logikę w Ołomuńcu i Pradze, a także teologię w Grazu. Pomimo zaręczyn z Anną Płachecką Jan podjął dalsze studia, uzyskując tytuł doktora teologii oraz powziął myśl o wstąpieniu do seminarium duchownego. 22 marca 1609 roku Jan Sarkander przyjął święcenia kapłańskie w kościele pw. świętych Apostołów Piotra i Pawła w Brnie.
Misją młodego kapłana była odbudowa kościoła katolickiego na terenie Moraw oraz walka z szerzącym się protestantyzmem. Jego działania nie podobały się jednak miejscowym władzom. Wówczas Jan wyjechał do Częstochowy, a następnie zatrzymał się w posiadłościach morawskiego hetmana Ladislawa Popiela Lobkowica w Rybniku. Przez pewien czas przebywał także w Krakowie. Po powrocie do Czech został oskarżony o współpracę z polskim oddziałem Lisowczyków, którzy w roku 1620 siali spustoszenie terenie Śląska i Moraw. Niedługo potem Jan Sarkander został pojmany i torturowany, podczas przesłuchań nie wyjawił tajemnicy spowiedzi. Zmarł z wycięczenia dnia 17 marca 1620 roku i został pochowany w kaplicy św. Wawrzyńca w kościele Wniebowzięcia NMP w Ołomuńcu. Beatyfikowany przez papieża Piusa IX w 1860 roku, następnie kanonizowany 21 maja 1995 przez papieża Jana Pawła II w Ołomuńcu.
